ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΕΒΟΥΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ; ΜΙΑ "ΟΝΕΙΡΟΠΑΓΙΔΑ" ΑΛΛΟΙΩΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ.

Ποιος κρατάει στα χέρια του τα όνειρά μας;

Ποιος βλέπει στα βάθη της καρδιάς μας;

Ποιος συνοδεύει την ζωή μας και καθοδηγεί τα βήματά μας;

Ένα προσευχητάρι-"ονειροπαγίδα" που θα "παγιδέψει" τις προσευχές και τα όνειρά μας και θα τα στείλει απ' ευθείας στον ουρανό.

Φτιαγμένη από τα χέρια των παιδιών με υλικά που τα διασκεδάζουν αλλά και τα εμπνέουν.

Ευκαιρία για μια κατασκευή από παιδιά, γονείς, νονούς, σχολεία, κατηχητικά αλλά και συνεργασία παιδιών και γονέων.

Μικροί - μεγάλοι καθημερινά αφιερώνουμε χρόνο από τη ζωή μας, για να μιλήσουμε στον Χριστό, που κρατάει τα όνειρα της ζωής μας στα χέρια Του. Κάθε "αχ!" που κάνουμε Εκείνος το ακούει. Είναι ωραίο να φτιάξουν κάτι τα παιδιά με τα χέρια τους για να προσεύχονται σ' Αυτόν. Όταν τα ίδια έχουν δημιουργήσει κάτι, το χρησιμοποιούν με ευχαρίστηση.
Την χειροτεχνία αυτή την σκέφθηκα πρόσφατα όταν, σε μια στιγμή αναπόλησης της ζωής μου, αντιλήφθηκα ότι ο Θεός είχε πραγματοποιήσει τα περισσότερα όνειρά μου. Ό,τι ευχόμουν, φανταζόμουν, επιθυμούσα και σκεφτόμουν από μικρή, στην διάρκεια των χρόνων γίνονταν σταδιακά πραγματικότητα.


Ένοιωσα ευγνωμοσύνη γι΄Αυτόν που πήρε τα όνειρά μου και τα πραγματοποίησε. Θέλησα να κάνω κάτι που να μπορεί να εμπνεύσει και σε άλλους το γεγονός αυτό.

Χρησιμοποίησα την λέξη "ονειροπαγίδα" ακριβώς για να εκφράσω αυτό που ένοιωσα δηλαδή την χαρά να ονειρευόμαστε, στην συνέχεια τα όνειρα να γίνονται οράματα και σιγά σιγά πραγμάτωση με την βοήθεια του Θεού και την προσωπική μας προσπάθεια. Η κατασκευή αυτή δεν πρέπει να σχετιστεί με τις ινδιάνικες ονειροπαγίδες του εμπορίου.

Φυσικά, η λέξη αυτή αντιπροσωπεύει ένα προσωπικό βίωμα. Εσείς, αν νομίζετε ότι θα γίνει σύγχυση, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όποια άλλη λέξη θέλετε, "μόμπιλε", "προσκυνητάρι", "κρεμαστό τέμπλο", "αγιογραφικό στεφάνι", "τόπος αγίων" ή ό,τι άλλο θέλετε.

Οι κατασκευές που ακολουθούν είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να συγκεντρώσουμε κάπου όλες αυτές τις μικρές εικονίτσες από το κατηχητικό ή αλλού, κομμένα σταυρουδάκια, μικρά μπουκαλάκια με αγιασμό, λουλούδια και βασιλικό από την Εκκλησία και ό,τι άλλο άγιο υπάρχει που συνήθως ή είναι ξεχασμένα σε ένα συρτάρι ή βρίσκονται εδώ κι εκεί. Όλα χρησιμεύουν για διακόσμηση των εικονοστασίων μας.

Καθώς δεν πρόκειται για παραδοσιακό εικονοστάσι θεωρώ καλό οι κατηχητές να το συζητήσουν πρώτα με τον υπεύθυνο ιερέα της ενορίας ή του κατηχητικού, ώστε να είμαστε καλυμμένοι και πνευματικά για ό,τι κάνουμε στο κατηχητικό.

(Πρόταση συζήτησης για κατηχητές και γονείς)

Μπορούμε πριν την κατασκευή να κάνουμε μια μικρή εισαγωγή στην προσευχή και την πρόνοια του Θεού για μας.

Έτσι εξηγούμε στα παιδιά ότι, όπως η λατρεία των εικόνων πηγαίνει στα πρόσωπα και όχι στα υλικά, έτσι και στο προσευχητάρι αυτό, η προστασία της ζωής και των ονείρων μας (με την γενική έννοια του όρου) είναι στα χέρια του Θεού και όχι των υλικών και ότι και τα βραδινά μας όνειρα είναι όμορφα και προστατευμένα χάρις στην δύναμη του Θεού (που είναι Παντοδύναμος) και την προσευχή.

Λέμε επίσης στα παιδιά ότι ονομάζουμε αυτό το στεφάνι-εικονοστάσι "ονειροπαγίδα" γιατί ο Χριστός μας - που ξέρει τι επιθυμούμε και χρειαζόμαστε πριν να Του το ζητήσουμε - ακούει και δέχεται τις προσευχές μας και κρατάει ("παγιδεύει") στην αγκαλιά Του τα όνειρα της ζωής μας ολόκληρης και τις επιθυμίες μας και δεν τα αφήνει να χαθούν αλλά μας βοηθάει και μας στηρίζει μέχρι να πραγματοποιηθούν.

Μας δίνεται έτσι η ευκαιρία για μια μικρή εισαγωγική συζήτηση γύρω από την Πρόνοιά Του και το πώς γνωρίζει τα βάθη της καρδιάς μας και αναλαμβάνει τα όνειρα της ζωής μας αλλά και τα προβλήματά μας.

Και μετά από αυτό το μικρό μάθημα, προχωράμε στην δική μας "ονειροπαγίδα" ή το δικό μας προσευχητάρι αν προτιμάτε.

Ας δούμε τις λεπτομέρειες των κατασκευών:

Κατασκευή - στεφάνι με οικολογικά υλικά. Πιστεύω, η πιο εντυπωσιακή. Από κλαδιά σκίνων τα οποία τυλίξαμε σε μορφή στεφανιού αμέσως όταν τα κόψαμε. Διάμετρος περίπου 25 εκ.


Στο κέντρο, σε εικόνα κολλημένη σε χαρτόνι, δεσπόζει ο Παντοκράτορας. Αυτό, το στερεώνουμε στα πλάγια με χρωματιστή κορδέλα ή κορδόνι.


Τα άκρα της κορδέλας τα αφήνουμε να κρέμουν ελεύθερα και πάνω τους στερεώνουμε εικονίτσες, σταυρό (εγώ έβαλα σταυρό από μπρελόκ αυτοκινήτου που είχε σπάσει), βάγια για φυλακτό και φυσικά, τον υπόλοιπο στολισμό. Αυτό το προσευχητάρι έχει μόνο λίγες χάντρες στον σταυρό και αστεράκια εδώ και εκεί.

Ακόμα μία οικολογική κατασκευή, οριζόντια αυτή τη φορά. Για να γίνει πήραμε σύρμα χοντρό, μήκους 65 εκ. περίπου για να βγει ένας κύκλος με διάμετρο 20 εκ. Στερεώσαμε μύτη με μύτη το σύρμα βάζοντας μονωτική ταινία (την προτιμώ γιατί είναι πιο γερή) και τυλίξαμε το σύρμα με αλουμινόφυλο. Στερεώσαμε τρία μακρυά κορδόνια από φυσικό υλικό για να την κρεμάσουμε, αφήνοντας τις άκρες τους να κρέμουν αρκετά για να τις στολίσουμε. Στη συνέχεια το τυλίξαμε με μπλε χοντρό σπάγκο και στερεώσαμε εικόνες, χαντρούλες, καρδούλες (δεν αγαπάμε τον Θεό;), αστεράκια, μικρές καμπανούλες κλπ, στα υπόλοιπα κορδόνια που κρέμονται.

Η επόμενη έγινε με σύρμα, αλουμινόφυλο και στη συνέχεια γκοφρέ ή μεταξωτό χαρτί το οποίο τυλίγουμε πιο σφικτά γύρω-γύρω για να καλύψουμε το αλουμινόφυλο. Σταθεροποιούμε το χαρτί με χρωματιστό κορδόνι ή σπάγκο. Προσθέτουμε τα κορδόνια για να την κρεμάμε, αφήνοντας πάντα τις άκρες τους μακρύτερες και ελεύθερες για να μπουν οι χάντρες και τα στολίδια. Διαλέγουμε και βάζουμε τις εικονίτσες: Ο Χριστός και η Παναγία, ο άγιος προστάτης μας, ο φύλακας Άγγελος, ο πολιούχος άγιος του τόπου μας και όποιος άλλος αγαπητός μας άγιος ή αγία θέλουμε.

Ο τρίτος τύπος κατασκευής είναι το "εικονοστάσι". Πήραμε τρία μήκη ξύλων ή καλαμιών και τα δέσαμε σε αποστάσεις μεταξύ τους με τα χρωματιστά κορδόνια, βάζοντας το μακρύτερο στη μέση, το μεσαίο μήκος ψηλά και το μικρότερο χαμηλά. Τοποθετήσαμε τις εικόνες με βάση το τέμπλο της εκκλησίας: Στο ξύλο που είναι πιο ψηλά, βάζουμε τις εικόνες του Παντοκράτορα και της Πλατυτέρας.

Στο κεντρικό μακρύτερο ξύλο μπαίνει ο Χριστός στο κέντρο δεξιά, η Παναγία στο κέντρο αριστερά. Δεξιά του Χριστού ο Πρόδρομος και Αριστερά της Παναγίας η εικόνα του αγίου προστάτη του σπιτιού, του παιδιού κλπ. Προσθέτουμε τους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ στην δεξιά και αριστερή άκρη του μεσαίου τμήματος (δηλ. δίπλα στον Πρόδρομο και τον Άγιο της επιλογής μας). Δηλαδή, από δεξιά προς αριστερά πάει: Μιχαήλ, Πρόδρομος, Ιησούς, Θεοτόκος, Άγιος της επιλογής μας, Ραφαήλ.

Το "τέμπλο" με την σωστή σειρά των εικόνων. Εδώ, λείπουν οι άγγελοι.

Μικρές λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά:

Η "ονειροπαγίδα" μας μπορεί να περιέχει:

1. Σταυρουδάκια από μπονμπονιέρες, μπρελόκ ή αλλού, το κομποσκοινάκι μας, ένα τάλαντο με την ευχούλα (οδηγίες για να το φτιάξουμε βλέπε στην ετικέτα χειροτεχνίες ), ένα κομμάτι χαρτόνι με τα λόγια της προσευχή μας, παιδικές χειροτεχνίες από το σχολείο, το κατηχητικό ή το νηπιαγωγείο. Εμείς βάλαμε ένα αγγελάκι και είχαμε και ένα εκκλησάκι σε χαρτόνι. Αγγελάκια μπορούμε να φτιάξουμε και από μπαλάκια με σύρμα πίπας (οδηγίες προσεχώς).


2. Τα παιδιά μπορούν να τονίσουν τις εικόνες με γκλίτερ στα περιγράμματα και να τις κάνουν να λάμψουν.


3. Αν θέλετε, εάν η εικονίτσα από την πίσω της μεριά περιέχει ρητό, ύμνο, κοντάκιο, τραγουδάκι κλπ, δεν κολλάτε άλλη εικονίτσα από πίσω. Αλλιώς, και επειδή οι εικόνες κρέμονται από κορδόνι, συνήθως στριφογυρίζουν και η πίσω μεριά φαίνεται άσχημα. Έτσι προτιμώ να κολλάω εικόνες και από τις δύο μεριές


4. Μια πιο μικρή ονειροπαγίδα μπορεί να κρεμαστεί σαν δώρο πάνω στην πασχαλινή λαμπάδα του παιδιού.

Καλή επιτυχία.

Χρήσιμες λεπτομέρειες για να θυμόμαστε:

Με το καλό τελειώσαμε αυτή την όμορφη και χρήσιμη κατασκευή.
Για να την χαρούμε περισσότερο, ας θυμόμαστε τα εξής, τόσο για αυτή την χειροτεχνία όσο και για κάθε άλλη που περιέχει εικονίτσες και άλλα άγια αντικείμενα (φυλακτά αγίων, σταυρουδάκια κλπ.):

1. Ο κρεμαστός αυτός τύπος κατασκευής είναι τύπου μόμπιλε, και δεν τοποθετείται απαραίτητα στον τοίχο αλλά σε διάφορα σημεία. Ακόμα και πάνω από παιδικό κρεββατάκι όπως τα μουσικά μόμπιλε.

2. Αν συνδέσουμε σωστά την λέξη "ονειροπαγίδα" με τον μεταφορικό τρόπο που την χρησιμοποιούμε, όπως διευκρινίσαμε στην εισαγωγή της κατασκευής, τότε συνδέει συγκεκριμένα στο μυαλό των παιδιών την κατασκευή με την αδιάσειστη πίστη στον Χριστό (εκεί αποβλέπει άλλωστε και η χρήση αυτής της λέξης), την Παναγία και τους αγίους και την φύλαξη της ζωής μας από τις ουράνιες δυνάμεις και μόνο. Τότε το παιδί δεν φοβάται και γεμίζει αισιοδοξία ημέρα και νύχτα.

3. Οπωσδήποτε όμως έχουμε πάντα την επιλογή μιας άλλη εναλλακτικής ονομασίας, όπως είπαμε παραπάνω.

4.Καθώς στον χριστιανισμό η πίστη και λατρεία δεν ανάγεται σε πράγματα και αντικείμενα αλλά σε πρόσωπα που αγίασαν, κάθε αντικείμενο που χρησιμοποιούμε ως φυλακτό είναι ιερό και άγιο αποκλειστικά γιατί άγια πρόσωπα το ακούμπησαν ή το χρησιμοποίησαν.

5.Για τον λόγο αυτό, κάθε άλλο είδος φυλακτών: μαγικές πέτρες, θαυματουργικά βραχιόλια κλπ δεν έχουν θέση εδώ γιατί τέτοια τοποθέτηση διώχνει την ορθή πίστη από την ζωή των παιδιών και εγκαθιστά την δεισιδαιμονία. Αν τα συμβουλέψουμε σωστά, τα παιδιά θα καταλάβουν.

6.Για τον ίδιο λόγο, ονειροπαγίδες του εμπορίου οι οποίες χρησιμοποιούν άλλα υλικά, άσχετα από την πίστη μας και εξυπηρετούν άλλο σκοπό, δεν αποτελούν κατάλληλη βάση κατασκευής για ένα προσευχητάρι.

7.Κάποιος αναρωτήθηκε: Τι θα γίνει με την κατασκευή αυτή όταν ξεθωριάσει; Θα πεταχτεί στα σκουπίδια; Εδώ θα ήθελα να πω τα εξής:

Κάθε χειροτεχνία με υλικά της πίστης μας (εικόνες, αγιασμό, λάδι από ευχέλαιο κλπ.) πρέπει να φυλάσσεται με σεβασμό από τον χρήστη. Όταν παλιώσει ή το παιδί την βαρεθεί, αντί να πεταχθεί σε μια αποθήκη ή τα σκουπίδια, καλύτερα να την κάψουμε, όπως κάνουμε με τις παλιές και χαλασμένες ή ξεθωριασμένες εικόνες του εμπορίου. Διδάσκουμε έτσι στο παιδί να φυλάει και να προσέχει κάθε τι που έχει αξία και να σέβεται τα πράγματα της πίστης του και της ζωής του, χωρίς μάλιστα να χρειαστεί να του κάνουμε "κήρυγμα". Στον χριστιανισμό όλα πρέπει να διδάσκονται με απλότητα και φυσικότητα.

Ευχόμαστε παιδιά και μεγάλοι να χαρείτε την δημιουργία σας και να επιτελέσει τον σκοπό της.

Και ευχόμαστε επίσης να πραγματοποιηθούν τα όνειρα της ζωή σας. Αμήν.

Πηγή: ΚΟΚΚΟΣ ΣΙΝΑΠΕΩΣ,

ανάρτηση http://kokosinapeos.blogspot.com/2012/04/blog-post.html