Πίσω στο σχολείο, παιδιά και να ξανά η καθημερινή μας συνάντηση με τους φίλους μας, τις συζητήσεις, τους τσακωμούς ίσως, τις χαρές αλλά και τους εκνευρισμούς.
Μήπως έχετε βρεθεί στην κατάσταση να είστε τσακωμένοι με κάποιον φίλο ή φίλη σας και να μην μιλιέστε;
Όλα είναι μεσ' στο πρόγραμμα. Όλα αυτά χρειάζονται και απ' όλα μαθαίνουμε. Και από τα καλά και από τα άσχημα. Κάθε τι συμβαίνει για να διορθωνόμαστε και να σκεφτόμαστε λίγο βαθύτερα, ώστε να καταλάβουμε από νωρίς πώς μπορούμε να κάνουμε καλύτερες τις σχέσεις μας με τους άλλους αλλά και να μάθουμε να σεβόμαστε τον εαυτό μας.
Για να δούμε τι μπορεί να συμβαίνει;
1ο βήμα: Φταίμε εμείς ή φταίει ο άλλος;
Συνήθως, όταν συμβαίνει κάτι, η πρώτη μας σκέψη είναι ότι φταίει ο άλλος. Όταν όμως δεν δούμε και τα δικά μας λάθη, αλλά όλα τα ρίχνουμε στους άλλους, τότε ποτέ τίποτα δεν θα διορθωθεί.
Γι' αυτό ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας:
Μήπως φταίω και εγώ; Μήπως τον πρόσβαλλα άθελά μου; Μήπως μίλησα απότομα; Μήπως δεν κατάλαβε καλά ο φίλος ή η φίλη μου και παρεξηγηθήκαμε άδικα; Μήπως κάτι που είπα τον πλήγωσε ή του προκάλεσε αντίδραση; Γιατί; Μήπως περνάει κάποιο πρόβλημα και έχει γίνει πιο ευαίσθητος;
Αν ψάξουμε όλο και κάτι θα βρούμε!
Αν έχει γίνει υλική ζημιά όπως να σπάσουμε κάτι κατά λάθος ή να λερώσουμε τα ρούχα ή τα τετράδια του συμμαθητή μας ή να χάσουμε το cd που μας δάνεισε, τότε φροντίζουμε να εξηγήσουμε πώς έγινε. Αν χάσαμε ή σπάσαμε κάτι πρέπει να το αντικαταστήσουμε, έστω και αν ό,τι έγινε ήταν κατά λάθος. Όλα τα λάθη χρειάζονται διόρθωση.
Πρέπει βέβαια να εξετάσουμε αν το φταίξιμο ήταν καθαρά δικό μας ή αν ήταν απρόσεκτος και ο άλλος (πχ, αν ο αδελφός μας άφησε το mp3 του στον καναπέ και κάτσαμε εμείς επάνω του χωρίς να το δούμε, τότε δεν φταίμε εμείς ή τουλάχιστον, δεν φταίμε εντελώς εμείς).
Είναι και κάτι άλλο, παιδιά, που πρέπει να προσέξουμε:
Βολεύει ορισμένους να μας λένε ότι για όλα φταίμε εμείς, ειδικά όταν έχει γίνει παρεξήγηση ή καυγάς με λόγια (χωρίς δηλαδή να έχουμε σπάσει ή χαλάσει κάτι).
Μην αφήσετε ποτέ τον εαυτό σας να το δεχτεί αυτό, αλλά να καθήσετε κάπου μόνοι σας και χωρίς ενόχληση να ξανασκεφθείτε την κατάσταση και να δείτε πού κάνατε εσείς το λάθος και πού ο άλλος.
Συχνά κάνουμε λάθη αλλά η αντίδραση του άλλου είναι υπερβολική και χειρότερη από τα λάθη μας.
Κάτι άλλο που είναι λάθος, είναι να θεωρούμε πως ποτέ εμείς δεν κάνουμε λάθος.
Ε, αυτό είναι απαράδεκτο! Δεν γεννήθηκε ποτέ και πουθενά τέτοιος αλάθητος άνθρωπος!
2ο βήμα: Συζητάμε με τον φίλο ή την φίλη μας.
Ωραία, είδαμε τα λάθη μας, και τα δικά μας και του άλλου ή των άλλων (συχνά τα βάζουμε με πολλούς). Τι κάνουμε έπειτα;
Μα φυσικά, ήρθε η ώρα της συζήτησης με τον φίλο μας με σκοπό να ζητήσουμε συγνώμη.
Αν ανοίξουμε συζήτηση μαζί του με σκοπό να του δείξουμε πόσο άδικο έχει και πόσο λάθος είναι αυτός, τότε εμείς χάσαμε το παιχνίδι.
Γι' αυτό μπορεί να γίνει συζήτηση και ξεκαθάρισμα:
-"Κοίτα, Γιάννη, συγνώμη για τον τρόπο που σου μίλησα. Δεν έπρεπε να είμαι τόσο απότομος.
Αλλά και εσύ σε παρακαλώ, άλλη φορά μην κάνεις σχόλια για τα παπούτσια μου. Δεν σε αφορά τι φοράνε οι άλλοι. Είναι δικό τους θέμα. Αν θέλεις να είμαστε φίλοι, θέλω να πάψεις να με προσβάλλεις για τα ρούχα ή τα γυαλιά μου και εγώ θα πάψω να σε λέω βλάκα και ψωροπερήφανο.
Θέλεις να συνεχίσουμε με αυτή τη συμφωνία;"
Αυτό δίνει την ευκαιρία στον άλλο να σκεφθεί τι έχει κάνει και να σκεφθεί καλά τις υποχρεώσεις του απέναντι στους φίλους.
Όταν συμβαίνει η συζήτηση να μην καταλήγει πουθενά, τότε κόφτε την:
-"Μαρία, πιστεύω ότι τα παραείπαμε την τελευταία φορά. Μου είπες και σου είπα.
-Όχι, εσύ μου είπες πρώτη και εγώ σου είπα μετά.
-Όχι, όχι, δεν θυμάσαι καλά. Με είπες χοντρή.
-Ναι, αλλά εσύ με είπες ψεύτρα.
-Γιατί είπες ψέμματα!
-Μπα, και ποιος το λέει αυτό;
-Εγώ το λέω!
-Ε! και το ότι είσαι χοντρή, φαίνεται.
-Ναι, αλλά και εσύ δεν έχεις το τέλειο σωματάκι! Έχεις και σπυράκια
-Και εσύ ντύνεσαι χαζά!"
..................
Σε μία τέτοια κατάσταση, δύο πράγματα μπορούν να γίνουν:
1.Ή οι δύο φίλες δεν ξαναμιλιούνται (βέβαια κάποτε θα το ξεχάσουν, αλλά πόσος χρόνος θα έχει περάσει και πόσες στιγμές φιλίας θα έχουν χάσει) και θα συνεχίζουν τον τσακωμό σε κάθε διάλειμμα ή θα παριστάνουν τις αδιάφορες η μία για την άλλη.
2. Ή καταλαβαίνουν ότι έπεσαν στην παγίδα των αλληλοκατηγοριών οπότε, αν η φιλία μετράει πάνω απ' όλα, θα το σταματήσουν κάπως έτσι:
..........
-"Εντάξει, εντάξει, έχω εγώ τα δικά μου και εσύ τα δικά σου. Αλλά ήμασταν καλές φίλες και γι' αυτό, αν θέλεις και εσύ να συνεχίσουμε να είμαστε, τότε συγνώμη για αυτά που σου είπα και σε παρακαλώ να μην μου ξαναπείς προσβολές.
-Εντάξει, δεν θα σου πω.
-Μήπως θέλεις να ζητήσεις και εσύ συγνώμη για όσα μου είπες;
-Ούτε και εσύ θα με ξαναπροσβάλλεις, έτσι;
-Όχι!
-Ε, τότε και εγώ σου ζητάω συγνώμη."
Και οι δύο πλευρές οφείλουν να ζητήσουν ειλικρινή και εγκάρδια συγνώμη. Μία κρύα και τυπική συγνώμη δεν πείθει κανένα.
Και να θυμάστε:
ΤΟ ΝΑ ΖΗΤΑΣ ΣΥΓΝΩΜΗ ΔΕΙΧΝΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ ΘΑΡΡΟΣ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΔΙ ΔΕΙΛΙΑΣ.
Αν θεωρείς όμως ότι έχεις σε όλα δίκιο και ο άλλος φταίει σε όλα, γιατί συζητάς μαζί του; Μήπως για να τον κάνεις να παραδεχτεί μόνο αυτός το λάθος του;
Τότε όμως σύντομα θα ανακαλύψεις ότι θα μείνεις χωρίς φίλους, γιατί είπαμε, το αλάθητο άτομο δεν υπάρχει. Άρα, όταν για όλα φταίνε οι άλλοι, σημαίνει ότι εμείς είμαστε τυφλοί στα δικά μας λάθη και αυτό θα μας κάνει αντιπαθητικούς στους γύρω μας ενώ με το πείσμα μας και τον εγωισμό μας θα διώχνουμε τις παρέες μακρυά.
3ο βήμα: Και αν ο άλλος πράγματι φταίει και δεν το παραδέχεται;
Είπαμε, δεν φταίνε πάντα οι άλλοι ούτε όμως και πάντα εμείς.
Συχνά σε μία κατάσταση φταίνε και οι δύο. Αν μόνο ο ένας παραδεχτεί το φταίξιμό του, αυτός είναι αξιέπαινος και θαρραλέος.
Μία κατάσταση όμως με την συγνώμη μόνο του ενός δεν μπορεί να διορθωθεί εντελώς.
Οφείλει και ο άλλος να δει πού έσφαλλε και να διορθωθεί ώστε η σχέση να πάει καλά στο μέλλον.
Μια φιλία είναι κουτσή όταν μόνο ο ένας παραδέχεται τα λάθη του. Συχνά σε αυτή την περίπτωση ο άλλος το παίρνει πάνω του ότι είναι αλάθητος, καλύτερος από τον άλλο και αρχίζει να νοιώθει σπουδαιότερος.
Αν είστε εσείς, παιδιά, στην θέση αυτού που ζητάει πάντα συγνώμη, τότε πρέπει να σκεφθείτε: Θέλετε τέτοιον φίλο; Αν η φιλία σας αξίζει γι' αυτόν, θα πρέπει και ο άλλος να προσπαθήσει να την κρατήσει και όχι να αποφεύγει πάντα να παραδεχτεί ότι έσφαλλε, δεν σας μίλησε καλά, ήταν απότομος κλπ.
Η σωστή φιλία απαιτεί συνεννόηση, ειλικρίνεια και το θάρρος της συγνώμης.
Ξανασκεφθείτε μήπως τελικά πρέπει να γίνετε πιο αυστηρός με τους άλλους ώστε να μάθουν να σας σέβονται όπως τους σέβεστε και εσείς.
Αν δείτε ότι το κακό παράγινε, ότι ξανά και ξανά ζητάτε συγνώμες χωρίς οι άλλοι να κάνουν το ίδιο, απλά την επόμενη φορά πείτε με θάρρος:
-Με συγχωρείς, πιστεύω ότι κάνεις λάθος. Ναι, είπα στον Δημήτρη ότι είμαι θυμωμένος μαζί σου, γιατί φωνάζεις με το παραμικρό και δεν είμαι υποχρεωμένος να μου αρέσει η συμπεριφορά σου.
-!!!!!΄λαηφσνο΄σδωυηςε8οεςεες0γφκ;;;!!!!!!
-Βλέπεις πώς αντιδράς; Φωνάζεις και βρίζεις μόλις σου πάνε κόντρα. Θα είμαι φίλος σου όταν και εσύ θα αποφασίσεις να μιλάς καλύτερα στους φίλους σου.
Μεταβολή και φύγετε, για να κόψετε τον καυγά στην μέση και να αφήσετε τον άλλον να ηρεμήσει και να το σκεφθεί.
Φυσικά πρέπει να έχετε κρατήσει και εσείς την ψυχραιμία σας και να μιλάτε ήρεμα. Φωνές ο ένας, φωνές και ο άλλος, πού θα καταλήξει; Πουθενά! Θα το δείτε.
Δύο είδη συγνώμης;
Συχνά, επειδή η συγνώμη είναι δύσκολη, ο καθένας μας θέλει χρόνο για να σκεφθεί και να βρει το θάρρος να την ζητήσει. Φυσικά, ζητάμε συγνώμη για ό,τι σφάλαμε.
Ζητάμε επίσης συγνώμη ακόμα και αν δεν σφάλαμε αλλά νευριάσαμε τον άλλο με την στάση μας ενώ εκείνος έγινε πιο απότομος γιατί περνάει δύσκολα τον τελευταίο καιρό (χωρίζουν οι γονείς του, αρρώστησε ο πατέρας του, οικονομικές δυσκολίες, πήρε κακούς βαθμούς κλπ).
Σε τέτοιες περιπτώσεις ο καλός φίλος συμπαραστέκεται στο πρόβλημα του φίλου του και κάνει ότι δεν κατάλαβε πως ο άλλος του μίλησε απότομα ή τον έβρισε. Δώστε καιρό στον φίλο ή την φίλη σας να ηρεμήσει και συζητήστε για το τι συμβαίνει στην ζωή του. Θα ανακαλύψετε πως ο φίλος σας χρειαζόταν μία καλή κουβέντα χωρίς κανείς να τον κατηγορεί για το πόσο παλιόπαιδο έγινε τελευταία.
4ο βήμα: Απλή συζήτηση με τους φίλους μας και συμπαράσταση στις δυσκολίες.
Όπως είπαμε μόλις πριν, όταν οι φίλοι περνάνε δύσκολες οικογενειακές ή οικονομικές καταστάσεις, αν μόλις μετακόμισαν και νοιώθουν ξένοι εκεί που πάνε ή εδώ που ήλθαν, αν περνάνε μια δύσκολη φάση με την υγεία τους, αν έχασαν ξαφνικά κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο κλπ. τότε η συμπεριφορά τους θα έχει γίνει παράξενη και συχνά ανυπόφορη.
Σε αυτή την περίπτωση, πείτε μια καλή κουβέντα στον φίλο σας. Θα του πάρετε έτσι μεγάλο βάρος από πάνω του και η ψυχή του θα ξαλαφρώσει.
Αυτό είναι το "αλλήλων τα βάρη βαστάζετε" που μας συμβούλεψε ο απόστολος Παύλος, δηλαδή να βαστάμε ο ένας τα βάρη του άλλου.
Σήμερα δεν νοιώθω και τόσο καλά; Ευτυχώς ο φίλος μου το κατάλαβε και έκανε ό,τι μπορούσε για να με διασκεδάσει.
Μήπως ο φίλος μου δεν είναι στις καλές του; Μα τι έχει; Θα τον ρωτήσω. Ας τον πάρω να παίξουμε και λίγο μπάσκετ ή να κανονίσουμε για ποδήλατο μετά το διάβασμα.
Μήπως έχει σοβαρά οικογενειακά προβλήματα και τσακωμούς στο σπίτι; Αν συνεννοηθώ με τους γονείς μου και αυτοί με τους δικούς του γονείς, μπορεί δυο φορές την εβδομάδα να διαβάζουμε μαζί ή να παίζουμε ένα παιχνίδι στον υπολογιστή μετά το διάβασμα. Έτσι θα ξεχαστεί για λίγο.
Φυσικά το ίδιο ισχύει και για σας, παιδιά, όταν νοιώθετε στενοχωρημένοι. Κάντε μία βόλτα, μιλήστε σε έναν φίλο, συναντηθείτε για παιχνίδι και μην σκέφτεστε τα δύσκολα.
5ο βήμα: Διόρθωση με ηρεμία.
Όταν ο φίλος σφάλλει, μην πείτε τίποτα εκείνη την στιγμή αν νοιώθετε θυμωμένοι. Απλά απομακρυνθείτε για λίγο μέχρι να σας περάσει. Προσπαθείστε να καταλάβετε γιατί ο άλλος έκανε ό,τι έκανε.
Πχ. πολλά παιδιά κλέβουν πράγματα από τους άλλους. Αυτό δεν σημαίνει πάντα ότι είναι κλέφτες αλλά κάποια το κάνουν γιατί θέλουν να τραβήξουν την προσοχή. Περίεργο αλλά έτσι είναι.
Άλλα παιδιά λένε πολλά ψέματα. Ορισμένες φορές τα λένε γιατί δεν νοιώθουν καλά με τον εαυτό τους ή το σπίτι τους και θέλουν να δώσουν άλλη εικόνα. Ένα παιδί πχ. που έχει φτωχό σπίτι λέει παραμύθια για έναν πλούσιο θείο που τους πήγε ταξίδι στο εξωτερικό και αυτό το φτωχό παιδί τελικά έχει δει τον πύργο του Άιφελ, τις ταυρομαχίες, την Ντίσνεϋλαντ, τους καταρράκτες του Νιαγάρα και ό,τι άλλο αξιοθαύμαστο είπε ο δάσκαλος στην τάξη.
Να θυμάστε, μπορούμε να διορθώσουμε μόνο τα παιδιά της ηλικίας μας, μικρότερα ή μεγαλύτερα. Δεν διορθώνουμε τους μεγάλους με θράσος λες και είμαστε εμείς οι 12χρονοι σοφοί δικαστές. Σε έναν μεγάλο μπορούμε ευγενικά να πούμε: Με συγχωρείτε, μπορεί να κάνω λάθος αλλά αυτό που λέτε δεν μου φαίνεται έτσι...και να πούμε την γνώμη μας.
Σε έναν μεγάλο δεν λέει ποτέ ένα παιδί: "και τι ξέρεις εσύ; Γέρασες και μυαλό δεν έβαλες!"
Και είπαμε: διορθώνουμε με ηρεμία, από φόβο μήπως και εμείς ποτέ κάνουμε το ίδιο λάθος.
Όπως λοιπόν θα θέλαμε να μας διορθώσουν ήρεμα χωρίς να μας προσβάλλουν, έτσι ας κάνουμε και εμείς στους άλλους.
6ο βήμα: Τελικά ποιους φίλους πρέπει να κρατήσουμε;
Μπορεί να έχουμε εντολή να συγχωρούμε όποιον μας ζητάει συγνώμη και να μην κρατάμε κακία σε κανέναν είτε μας ζήτησε συγνώμη είτε όχι.
Αυτό δεν σημαίνει ότι τους κάνουμε όλους παρέα.
Άλλο το γενικό παιχνίδι στο σχολείο με τους συμμαθητές και άλλο η κολλητή παρέα με κάποια παιδιά που πιστεύουμε ότι ταιριάζουμε.
Σε κάθε καλή σχέση και φιλία υπάρχουν και τα σκαμπανεβάσματα. Αυτά, με την αγάπη και την κατανόηση, οι καλοί φίλοι πρέπει να τα ξεπερνάνε.
Ποιες είναι όμως οι καταστάσεις που πρέπει να προσέξουμε; Ποιους φίλους θα κρατήσουμε;
1. Όταν βλέπουμε φίλους και φίλες που την μια μέρα μας μιλάνε καλά και την άλλη κάνουν ότι δεν μας βλέπουν, την μια μας χαμογελάνε και την άλλη μας προσβάλλουν, τότε μακρυά από τέτοιες φιλίες.
2. Όταν τσακωθούμε με ένα παιδί γιατί μας είπε κάτι στα ίσα και θυμώσαμε, ας σκεφθούμε τουλάχιστον ότι ήταν ειλικρινής μαζί μας και δεν το είπε πίσω μας.
Οι δήθεν φίλοι που μπροστά μας χαμογελάνε και πίσω μας μας κατηγορούν, αυτοί δεν είναι φίλοι. Καλός φίλος δεν είναι αυτός με τον οποίο ποτέ δεν τσακωθήκαμε αλλά αυτός που λέει με ειλικρίνεια αυτό που πιστεύει, αυτός που ξέρει να ζητάει συγνώμη, αυτός που προσπαθεί να διορθωθεί.
3. Άτομα που συνεχώς κοροϊδεύουν και προσβάλλουν τους άλλους ποτέ δεν είναι καλοί φίλοι. Αυτά τα παιδιά δεν ξέρουν να σεβαστούν ούτε τους συμμαθητές τους ούτε την καλή φιλία. Μακριά!
4. Ελαττώματα όπως τα ψέμματα, οι καυγάδες με το παραμικρό, υπερβολικοί θυμοί και νεύρα, εκφοβισμός και απειλές, άτομα που διαρκώς απαιτούν να τους ακολουθούμε ή να περνάει το δικό τους δεν δημιουργούν καλή φιλία.
Το ίδιο και παιδιά με καταστροφικές συνήθειες όπως είναι το τσιγάρο οι κλεψιές, η οδήγηση με υπερβολική ταχύτητα, χρήση ουσιών, ποτό κλπ. δεν είναι καλοί φίλοι γιατί έχουν ήδη παρασυρθεί σε άλλο δρόμο που καταστρέφει όχι μόνο την φιλία αλλα΄και τα ίδια τα άτομα.
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Στο σχολείο παίζουμε γενικά με όλους αποφεύγοντας τους καυγάδες.
Έξω από το σχολείο κρατάμε για κολλητούς μόνο τους φίλους από τους οποίους δεν κινδυνεύουμε σε κάτι και αυτούς που ξέρουν να σεβαστούν εμάς και την φιλία μας.
Θυμόμαστε ότι άλλο οι φίλοι που μπορεί να μας πούνε κάτι στα ίσα ακόμα και αν μας πειράξει και άλλο οι δήθεν φίλοι που ποτέ δεν μας είπαν κάτι άσχημο μπροστά μας αλλά το λένε πίσω μας κοροϊδεύοντάς μας.
Η συγνώμη όταν είναι ειλικρινής πρέπει να γίνει δεκτή.
Να έχουμε και εμείς το θάρρος να κρίνουμε τον εαυτό μας και να ζητάμε συγνώμη για τα λάθη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου