ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ; ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΓΟΝΕΙΣ

Η μεγάλη δοκιμασία των νέων.

Άλλοι προσπάθησαν πολύ και άλλοι λίγο.Άλλοι προσπαθούσαν σε όλη τη διάρκεια του έτους και άλλοι τελευταία στιγμή. Όμως, δεν είναι τώρα η ώρα για ενοχές και αυτομεμψία.

Α. Οδηγός επιβίωσης για σπουδαστές.

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι, όπως και να΄χει, κάνατε την προσπάθειά σας, έστω και την τελευταία στιγμή. Αυτό αρκεί για τώρα. Συγκεντρωθείτε στις εξετάσεις με πολύ προσήλωση, προσευχή και λιγότερη αγωνία. Θα δείτε θαύμα να γίνεται: να ξεπερνάτε τον εαυτό σας.

Μην σας καταβάλλει η απελπισία. Και, ό,τι δεν πάει καλά, να θυμάστε: Όλα διορθώνονται!

Καμία αποτυχία δεν είναι τόσο φοβερή. Το μέλλον κρύβει πολλά: στιγμές χαράς και, φυσικά και λύπης, επιτυχία αλλά και απογοήτευση. Ε, και;

Εδώ είμαστε να τα ζήσουμε όλα και να προσπαθήσουμε με περισσότερο πείσμα και συγκέντρωση στην επόμενη ευκαιρία.

Προσέξτε μόνο την διατροφή σας να είναι πλήρης, με πολύ νερό (χωρίς καφέ μέσα!), ξεκούραση, λίγη παρέα με τους φίλους για ξελασκάρισμα, γέλιο και αστεία, και ξανά πίσω στο διάβασμα (όχι έως εξόντωσης). Με χαρά και αισιοδοξία.

Επειδή η περίοδος αυτή είναι εξαιρετικά ζόρικη, πιο πολύ ψυχολογικά παρά από άποψη ύλης, όταν νιώσετε ότι σπάτε, δοκιμάστε την προσευχή.

Δεν ξεκουράζει απλώς, δεν είναι μόνο αγχολυτικό αλλά, κυρίως, φωτίζει και καθοδηγεί τα παιδιά.

Μην παραλείπετε να εκκλησιάζεστε, λόγω διαβάσματος. Η Θεία Λειτουργία μας ανεβάζει στον ουρανό και αυτό μας χρειάζεται τώρα, σε εσάς και τους γονείς σας.

Την ώρα των εξετάσεων, αν κάτι δεν ξέρετε, διατηρείστε την ηρεμία σας και απλά...προσευχηθείτε σιωπηλά.

Το αποτέλεσμα θα σας καταπλήξει.

Αν τα αποτελέσματα δεν είναι αυτά που θα θέλατε, μην απελπιστείτε!

Απλά ξεκουραστείτε και ανασυνταχθείτε για το μέλλον. Αναθεωρείστε την πορεία σας, δείτε τι πήγε λάθος και, στο κάτω - κάτω, οι ευκαιρίες δεν τελειώνουν.

Την επόμενη φορά, με καθαρότερο κεφάλι και λιγότερα μαθήματα, θα τα καταφέρετε καλύτερα.

ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ!

Β. ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ

Είναι δυνατόν το παιδί μας να περνάει αυτή την κατάσταση...

ή αυτή την κατάσταση...

και να μην συμπάσχει ή να μην συγκινείται όλη η οικογένεια;

Όταν μέσα στην ψυχή των παιδιών μας όλα έχουν ισοπεδωθεί από την αγωνία, ίσως όχι τόσο των εξετάσεων αλλά των αποτελεσμάτων - του φόβου της αποτυχίας, του τι θα πουν οι γονείς, αν θα θεωρήσουν τα παιδιά τους ανεπαρκή- υπάρχει κανείς που να μπορέσει να κατηγορήσει τα παιδιά αυτά γι' αυτό που κατάφεραν;
Ας μην είμαστε πολύ αυστηροί με τα παιδιά την στιγμή των διαγωνισμών και των αποτελεσμάτων. Κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους, ναι, γιατί τότε υπάρχει το περιθώριο βελτίωσης και δεν έχουν την πίεση της τελικής βαθμολογίας. Την περίοδο των εξετάσεων όμως, όσο και αν αυτό μας φαίνεται δύσκολο, ας είμαστε πιο επιεικείς με τα παιδιά μας. Όσο "αναίσθητα" και αν μας φαίνονται, στο βάθος στενοχωριούνται.

Είτε είμαστε ικανοποιημένοι από τα παιδιά μας είτε όχι, ακόμα και αν ξέρουμε ότι θα μπορούσαν να τα είχαν καταφέρει καλύτερα, ας θυμηθούμε: εμείς, ως νέοι, υπήρξαμε άψογοι; Πάντα τέλειοι στις υποχρεώσεις μας; Δεν υπήρξαν στιγμές που δεν ήμασταν ο καλύτερός μας εαυτός αλλά απλώς ο μέτριος ή ο χειρότερος;

Αν όχι, αν πάντα ήμασταν άψογοι, τότε ή είμαστε από τις ελάχιστες εξαιρέσεις ή...κάτι δεν πήγαινε καλά με την παιδική μας ηλικία και την εφηβεία! Μάλλον πολύ πίεση φάγαμε την οποία τώρα μεταδίδουμε με τη σειρά μας στα παιδιά μας και, ίσως, δεν το καταλαβαίνουμε.

Το "ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος την πέτρα" που είπε ο Χριστός, βρίσκει εφαρμογή και σε αυτή την περίπτωση. Τότε, δεν βρέθηκε κανείς να ρίξει την πρώτη πέτρα. Τώρα, μπορεί να βρεθεί κάποιος να την ρίξει στο παιδί του; Φυσικά, για έναν γονιό είναι βαριά η κακή επίδοση του παιδιού του στο σχολείο. Μπορεί αυτό να σημαίνει πιθανή μελλοντική αποτυχία στην δουλειά του. Με ποια κριτήρια όμως κρίνουμε το παιδί μας; Με βάση τις προσωπικές του δυνατότητες ή τις δικές μας; Υπάρχουν παιδιά που δυσκολεύονται στα γράμματα αλλά έχουν φιλότιμο και προσπαθούν. Παρ' όλα αυτά, δεν καταφέρνουν να βγάλουν πάνω από 15 ή 16 στην βαθμολογία. Άλλα παιδιά είναι έξυπνα αλλά αδιάφορα. Ενώ μπορούν εύκολα να πιάσουν το 17, 18 ή 19, βγάζουν 16 σε πολλά μαθήματα. Ενώ για το πρώτο παιδί το 16 είναι άθλος, κατόρθωμα, για το δεύτερο παιδί είναι προσωπική αποτυχία, και αυτό γιατί αδιαφόρησε.
Στην πατερική μας παράδοση, ο αθλητής (ο κάθε άνθρωπος που προσπαθεί σε κάθε τομέα) παίρνει έπαθλο με βάση τον αγώνα του και τις δυνατότητές του και όχι με βάση το αποτέλεσμα. Θα δούμε τότε στη ζωή μας ότι το αποτέλεσμα, ακόμα και αν είναι μικρό, συμπληρώνεται από άλλους παράγοντες και επαυξάνει.
Με άλλα λόγια, αν κάποιος μαθητής, μετά από πολύ προσπάθεια, βγάλει 16 μέσο όρο, τότε έχει δώσει το 70, 80, 90 ή 100% των δυνατοτήτων του και αν συνεχίσει έτσι θα δει ότι στη ζωή του μπορεί το αποτέλεσμα να είναι μικρό αλλά θα έρχονται άλλοι παράγοντες να τον βοηθούν στο έργο του, στη δουλειά του, στην κάθε προσπάθειά του.
Αν αντίθετα, για να βγάλει 16 δεν προσπάθησε παρά ελάχιστα, γιατί είναι έξυπνος, τότε αυτός ο μαθητής θα δει στη ζωή του ότι, παρά την εξυπνάδα του, θα έρχονται άλλοι να του πάρουν τη θέση και να τον προσπερνούν.



Τι κάνουμε όμως όταν βλέπουμε τέτοια λάθη στα παιδιά μας και νοιώθουμε ότι μας ντροπιάζουν;

ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ, ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ, ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!

Όπως είπαμε, δεν είναι σωστό να θεωρούμε τα παιδιά μας αναίσθητα και αδιάφορα. Στο βάθος ο εαυτός τους τα ενοχλεί αλλά και το διάβασμα τους φαίνεται βαρύ. Ειδικά αν έχουν φιλότιμο, τα παιδιά πληγώνονται από τα ίδια τους τα λάθη.
Από την άλλη, συχνά με την αδιαφορία απλώς αντιδρούν στις πιεστικές αξιώσεις των γονέων.

Ας προσέξουμε μήπως μπλέκουμε το μέλλον των παιδιών μας με τα δικά μας όνειρα και προσδοκίες. Δεν πρέπει, αυτό που καταφέραμε ή δεν καταφέραμε εμείς να το απαιτήσουμε από τα παιδιά μας. Δικό μας καθήκον είναι να τα βοηθήσουμε να καταλάβουν εκείνα τι θέλουν, τι τους πηγαίνει, να τα ρωτήσουμε τι οράματα έχουν, να θέσουν στόχους, να πάρουν αποφάσεις και να δουλέψουν συνειδητά και με πρόγραμμα για να πραγματοποιήσουν τους στόχους τους.

Στους έφηβους αυτές τις ημέρες πρέπει να μεταδώσουμε ηρεμία, αισιοδοξία, χαρά και συγχαρητήρια για την προσπάθεια που κάνουν, έστω και αν είναι ατελής. Να τους επαναφέρουμε απαλά αλλά σταθερά στο διάβασμα χωρίς να τους προσβάλλουμε και να τους στιγματίζουμε σαν "τεμπέληδες" ή "αποτυχημένους".

Μπορεί εμείς σαν γονείς να βλέπουμε ότι τα παιδιά μας θα μπορούσαν να τα καταφέρουν καλύτερα. Δεν έχει σημασία...σίγουρα θα μπορούσαν να είχαν διαβάσει και περισσότερο και νωρίτερα και καλύτερα. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι μόλις τώρα αρχίζουν να αντιμετωπίζουν τη ζωή και να αντιλαμβάνονται τις συνέπειες των σωστών και λάθος ενεργειών τους. Ας τα αφήσουμε να πάρουν το μάθημά τους με όσο το δυνατόν λιγότερη ψυχολογική πίεση.

Ό,τι και αν καταφέρουν, ας το δεχτούμε, ας το καταπιούμε, ας αφήσουμε το παιδί μας να ηρεμήσει από την αγωνία και,

αργότερα, μετά τα διαγωνίσματα, όταν θα είναι πιο χαλαρό, ας συζητήσουμε μαζί του για το αν έμεινε ευχαριστημένο με τον εαυτό του ή όχι και τι κρίνει ότι θα μπορούσε να είχε κάνει καλύτερα. Μην το αφήσετε όμως να κατηγορεί για την αποτυχία του το κράτος γιατί έβαλε δύσκολα θέματα, τους καθηγητές, το φροντιστήριο, τις παγίδες των θεμάτων, τις ασάφειες των βιβλίων, την δύσκολη ύλη...Ποιος είπε ότι η ζωή θα είναι εύκολη, ξεκάθαρη και χωρίς παγίδες; Θέλουν να μεγαλώνουν με δικαιώματα και ευκολίες χωρίς υποχρεώσεις, δυσκολίες, προσπάθεια και εμπόδια;
Μέσα από την διαδικασία των εξετάσεων, ήρθε η ώρα το παιδί να αρχίσει να μαθαίνει τη ζωή και να συνειδητοποιεί τις ευθύνες του και την σχέση "αιτία και αποτέλεσμα": Διαβάζω; Τα πάω καλά. Δεν διαβάζω; "Πατώνω". Αγχώνομαι; Μπλοκάρω. Προσπαθώ να σκεφθώ ήρεμα; Βρίσκω λύσεις και απαντήσεις.
Η σοφία των γονέων θα διδάξει τα παιδιά, ώστε να μάθουν να αξιολογούν σωστά τις καταστάσεις αλλά και τον εαυτό τους και να "παίρνουν το μάθημά τους", το μάθημα της ζωής.
Μην τα καταδικάσετε για ότι δεν πήγε καλά και μην υψώσετε πάνω από το μέσο τόνο το ύψος της φωνής σας.

Για την ώρα, τους αρκεί αυτό που περνάνε. Είναι από μόνο του πολύ οδυνηρό!

Πολλές εκκλησίες αυτή την εποχή και για όλη την περίοδο των εξετάσεων κάνουν Λειτουργία αλλά και Παράκληση για τους νέους που γράφουν διαγωνίσματα.

Ας εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία και να δώσουμε στον ιερέα τα ονόματα των παιδιών μας αλλά και των φίλων τους που διαγωνίζονται. Ακόμα και στο Άγιο Όρος κάνουν λειτουργίες για εφήβους και φοιτητές με το ειδικό αίτημα της ψυχικής και πνευματικής ενίσχυσής τους και για καλά αποτελέσματα. Μπορείτε και εκεί να στείλετε ονόματα για 40λείτουργο.

Αλλά και όλη η οικογένεια πρέπει να στηρίξει τους νέους που διαγωνίζονται, με την ομαδική της προσευχή.

Βάλτε τα παιδιά να κάνουν προσευχή, κυρίως τα πιο μικρά. Έχουν τόσο καθαρή καρδιά που η προσευχή τους φτάνει αμέσως στον θρόνο του Θεού και εισακούονται τα αιτήματα της οικογένειας (οποιαδήποτε αιτήματα, όχι μόνο για επιτυχία στις εξετάσεις αλλά και για σωστή καθοδήγηση στη ζωή τους, ηρεμία στην οικογένεια, σύνεση στα παιδιά, καλή πρόοδο στην επαγγελματική τους πορεία, στον γάμο τους, υγεία, ευτυχία κλπ.)

Έτσι, όλη η οικογένεια ενωμένη βαδίζει χέρι-χέρι στην επιτυχία. Ό,τι δεν πάει καλά, διορθώνεται. Αν το παιδί τσακίσει, ίσως και να μην διορθώνεται.

Γι' αυτό, ας αποφύγουμε τις υπερβολές!

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

ΠΑΤΕΡΙΚΟ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑ:

Αναστάσιμη ευχή του Ιωάννου Χρυσοστόμου;

"...Όσοι νηστέψατε και όσοι δεν νηστέψατε, χαρείτε...Ας μην θρηνεί κανένας για τα πταίσματά του..."

Ελεύθερη απόδοση: Όση προσπάθεια κάναμε, κάναμε. Τώρα, χωρίς θρήνους (ενοχές και μεμψιμοιρία) συνεχίζουμε μπροστά με νέες προσπάθειες.